سیچلاید جگوار (Managua Cichlid)

سیچلاید ماناگوآ که با نام سیچلاید جگوار نیز شناخته می شود بومی رودخانه های نیکاراگوا، کاستاریکا و هندوراس است. سیچلاید های جوان دارای رنگ نقره ای- طلائی تیره با تعداد زیادی نقطه بر روی بدن هستند. هر چه سن ماهی بیشتر می شود رنگ آن نیز تیره تر می شود. در زمان جفتگیری نقطه های بر روی بدن ماهی به قدری تیره می شوند که تقریبا” به رنگ سیاه در می آیند. لب پایینی این ماهی جلوتر از لب بالایی آن است که این موضوع سبب پدیدار شدن دندان های ماهی در بعضی از مواقع می گردد.

سیچلاید های جوان می توانند در آکواریومی با حجم 50 گالن زندگی کنند. اما سیچلاید های مسن تر به آکواریومی با حداقل حجم 70 گالن نیاز دارند. آکواریوم سیچلاید ماناگوآ به فضاهای فروان برای پنهان شدن ماهی و همچنین فضاهای باز برای شنای ماهی نیاز دارد. در کف آکواریوم باید از شن درشت استفاده شود و گیاه نیز نباید در آکواریوم قرار گیرد. دمای 22.5 تا 25 درجه ی سانتی گراد و پی هاش 7 تا 7.8 برای این ماهی مناسب است.

با توجه به این که سیچلاید جگوار ماهی ای شکارچی است تنها با سیچلاید های هم اندازه ی خود سازگاری دارد. لازم به ذکر است که در بعضی مواقع ماناگوآ به سیچلاید های هم رنگ و شبیه به خود حمله می کند. به هر حال ماهی هایی که از نظر اندازه بتوانند از دهان این ماهی عبور کنند مناسب نگهداری در آکواریوم ماناگوآ نیستند.

ماهی نر اغلب بزرگتر از ماهی ماده است و رنگ روشن تری نسبت به آن دارد. تشخیص جنسیت از طریق لوله ی جفتگیری ماهی نیز امکان پذیر است. تکثیر این ماهی در آکواریوم کار دشواری است. جگوارها ها والدین بسیار خوبی برای نوزادان خود به حساب می آیند. نکته ی قابل توجه در تولید مثل این ماهی این است که ماهی ماده در هر بار تخمریزی تا 5000عدد تخم زرد رنگ تولید می کند.

سیچلاید جگوار غذاهای مختلف را می پذیرد. غذاهایی همچون کرم خونی خشک یا منجمد و پلانکتون برای این ماهی مناسب است.

نویسنده و مترجم: سعید عالی پور