میگو زرد (Yellow Shrimp)
میگوی زرد با نام لاتین yellow shrimp و یا Neocaridina davidi شناخته می شود.
دمای ۲۵ تا ۲۷ درجه سانتی گراد بهترین دما جهت نگهداری از شریمپ می باشد. دمای بالاتر موجب رشد سریع تر میگو می گردد. اما با توجه به این که میزان اکسیژن محلول در آب در دمای بالاتر کمتر خواهد بود، محدوده دمایی گفته شده، مناسب ترین دما است. حداکثر دمای قابل تحمل میگو نیز ۳۰ درجه سانتی گراد می باشد. دمای پایین تر از ۲۷ درجه نیز موجب کاهش شانس تکثیر و تخمریزی میگو می شود. پی هاش اسیدی ملایم و خنثی بین ۶٫۲ الی ۷٫۳ برای این جاندار مناسب است. میگو حساسیت بیشتری نسبت به نیترات و آمونیاک آب در مقایسه با سایر ماهیان آکواریومی دارد. به همین دلیل قبل از اضافه کردن میگو به آکواریوم، لازم است که سیکل ازت طی شده باشد و نیترات و آمونیاک به نزدیک صفر پی پی ام رسیده باشد. همچنین با توجه به حساسیت بالای میگو، تعویض آب حداقل ۳۰ درصد به صورت هفتگی توصیه می گردد.
آکواریومی مملو از گیاهان طبیعی موجب کاهش استرس میگو و افزایش سلامت آن می گردد. همچنین استفاده از چوب های خشک مخصوص آکواریوم در محل نگهداری میگو به تنظیم پی هاش آب کمک می کند. توصیه می شود که در آکواریوم شریمپ از گیاهانی استفاده شود که نیاز به سیستم co2 نداشته باشند. چرا که انباشت Co2 در هنگام شب ممکن است موجب تغییرات شدید در پی هاش گردد که این امر برای میگو کشنده است. قرار دادن فضاهای مسطح و خالی از گیاه و حتی خالی از بستر کف، فضایی ایده آل جهت فعالیت، تغذیه و تخمریزی میگو ایجاد می کند.
تغذیه میگو با انواع غذاهای مخصوص ماهیان آکواریومی امکان پذیر است. شریمپ موجودی همه چیز خوار است و به طور معمول ضایعات غذاهای باقی مانده در انتهای آکواریوم را جمع آوری و مصرف می کند. جلبک ها و خزه های آکواریوم نیز در دسته غذاهای مورد مصرف این جاندار قرار می گیرند. استفاده از رژیم غذایی شامل سبزیجات ( مانند اسفناج آبپز ) و غذاهای خشک بسته بندی بهترین گزینه است.
افزایش بسیار کم دما نسبت به دمای نگهداری میگو، موجب تحریک این جاندار به تخمریزی می شود. در طبیعت تخمریزی میگو به طور معمول در اواسط فصل بهار و در فصل تابستان انجام می شود. وجود گیاه طبیعی و دارای برگ های پهن درون آکواریوم موجب کاهش استرس میگو و تمایل بیشتر آن به تخمریزی می گردد. قرار دادن چیپس های آهکی در فیلتر آکواریوم در زمان تکثیر، موجب بهبود شرایط تخم های میگو می گردد. با آغاز دوره تخمریزی، پس از گذشت یک هفته، تخم ها در زیر شکم و در جلوی دم ماهی ماده قابل مشاهده هستند. تخم ها به طور مداوم در کیسه زیر شکم ماده در حرکت هستند. این عمل جهت ایجاد تهویه برای تخم ها توسط میگوی ماده انجام می گیرد. میگوهای جوان به شکل مینیاتوری میگوهای بالغ متولد می شوند. با افزایش سن میگوهای جوان، تشخیص جنسیت آن ها امکان پذیر می شود. میگو های نر دارای جثه کوچک تر و رنگ کمتری نسبت به میگو های ماده هستند.
نگهداری از میگو در کنار سایر هم نوعان بهترین گزینه است. ماهیان درشت و همچنین ماهیانی که تمایل به مصرف غذای زنده دارند، می توانند برای سلامت میگو بسیار خطرناک باشند. نگهداری از میگو در کنار ماهیان گوشتخوار ( اسکار، انواع سیچلاید و … )، دیسکس و آنجل به هیچ وجه امکان پذیر نمی باشد. ماهیانی همچون گوپی، پنسل فیش و برخی از گونه های تترا گزینه های مناسبی جهت نگهداری در کنار شریمپ هستند.
نویسنده و مترجم: سعید عالی پور
